Geel - Ten Aard

De lange vuurproef van het bruggenhoofd van Ten Aard was voorbij .  Wat de Schotten daar hebben doorstaan , kan nooit voldoende beschreven worden .  Samengepakt op dat nietig lapje grond van nauwelijks enkele honderden meters diep ;  blootgesteld aan een aanhoudend bombardement , én snel opeenvolgende tegenaanvallen , uitgevoerd met fanatieke moed , hadden de twee infanterie brigades van de 15th Scottish Infantry-Division , eerst de 44th Lowland Brigade en later de 227th Highland Brigade , geen tijd gehad om te herademen in dit inferno .  Ze hadden 914 man verloren in zes dagen !!!  En toch hadden ze geen ogenblik gefaald .  De heldenmoed van de artillerie-waarnemers in de "Bloemmolens" moet hier eens te meer geroemd worden .  Niets kon het vertrouwen van de infanterie in hun artillerie schokken .  Evenmin mag de bevoorradingsdienst worden vergeten .  Welke ook de omstandigheden waren , hun nachtelijke taak  -  het overbrengen en afleveren , per vlot of met een aanvalsbootje , van rantsoenen , materiaal en manschappen  -  werd stipt uitgevoerd , onder eigen levensgevaar .  Ook de dokters , die de gewonden verzorgden in een huis juist ten zuiden van het kanaal ('t Paviljoen) , hadden het respekt en de bewondering van allen afgedwongen .

Achteraf beschouwd waren het nochtans de geniekompagnies die het bruggenhoofd hebben mogelijk gemaakt .  De Duitsers hadden het kanaal onder controle .  Ze hadden de omgeving van de kanaalkom onophoudelijk bestreken met machinegeweren , en 20mm kanonnen .  De Duitse artillerie had de overzetplaats letterlijk geplaveid met 88mm granaten .  Toch hebben de mannen van de genie zes dagen en nachten lang met volle elan , plicht , én toewijding , hun taak met ware doodsverachting uitgevoerd .  Manschappen , uitrusting , voertuigen , munitie , rantsoenen :  zonder falen hebben ze alles overgebracht .  Hier op Ten Aard heeft de Schotse genie en vooral de 279th Field Company een nieuwe , memorabele bladzijde toegevoegd aan de glorierijke annalen van de Royal Engineers .

De grootste moeilijkheid van heel de operatie was het bouwen van een brug Klas 9 .  Het bruggenhoofd was te klein in omvang om de nodige dekking te bieden voor de bouw van een dergelijke brug .  Omwille van deze omstandigheden was de opgave van de genie naar menselijke normen haast onmogelijk .  En zonder brug was het even onmogelijk het bruggenhoofd verder uit te breiden .  Deze vicieuse cirkel was niet kunnen doorbroken worden , en resulteerde uiteindelijk in de ontruiming van het bruggenhoofd zelf .

PUBLICATIE "SLAG OM GEEL"  8 - 23 SEPTEMBER 1944

In 2004 publiceerde het Geels Geschiedkundig Genootschap vzw (G.G.G.) het JAARBOEK 39 van de Vrijheid en het Land van Geel .  Dit boekdeel is volledig gewijd aan de Bevrijdingsgevechten van de gemeente Geel , september 1944 , en is een aanrader van formaat voor elkeen die interesse heeft naar dit dramatisch stuk oorlogsverleden .  Het boek is behoorlijk goed gedocumenteerd en werd opgelucht met tientallen foto's die betrekking hebben met deze slag .  "Haast en spoed is zelden goed..." is het spreekwoordelijk gezegde , maar zover er nog exemplaren in voorraad zijn...  Het G.G.G. is ondergebracht in het Stadsarchief van Geel , Werft 30 , 2440 Geel .  Tel. :  014 56.66.90 .  !!!  En mijn woorden zijn nog niet koud , of ik verneem zopas dat het JAARBOEK 39 is uitverkocht !!!  Voor verdere inlichtingen , kan men steeds vrijblijvend het G.G.G. van Geel contacteren .

Reeds meer dan 25 jaar geniet de « Bevrijding van de gemeente Geel » , 8 - 23 september 1944 , mijn bijzondere belangstelling .  Jarenlang minutieus onderzoek in binnen- en buitenland...  mede het raadplegen van boeken , geschriften , archieven , én het contacteren van veteranen van deze veldslag...  resulteerde in een vrij omvangrijk archief en boekenbestand .  Research gekoppeld aan veldonderzoek ter plaatse met behulp van metaaldetectoren heeft mij steeds een extra stimulans gegeven in mijn geschiedkundig onderzoek .  Jef Lievens en Jan Vangheel ken ik persoonlijk al vele jaren en zijn gekend als gedreven en uiterst ervaren speurders in verband met metaaldetectie .  Deze mannen hebben hun sporen ruim verdiend , met alle respect , en hebben door hun opgravingen de streek mee helpen veiliger maken .  Zo ook Sam Goyvaerts , afkomstig van Voortkapel - Westerlo , waar is de tijd dat we samen er op uittrokken naar Ten Aard en de vele vondsten die we er deden...  Ik spreek nu van de tachtiger jaren van vorige eeuw toen , Sam en ik , beiden in december 1982 (!!!) onze eerste metaaldetector aankochten in Boechout...  En dan onze tochten naar de Ardense hoogvlakten...  later ook met Jef , gewapend met onze metaaldetectoren en stafkaarten... bewogen en  succesvolle hoogdagen hebben we er beleefd tijdens onze avontuurlijke zoektochten in deze Ardense wouden.

Vorige dag

Terug